Meester
Bus neemt afscheid
JOEP
DERKSEN
ROELOFARENDSVEEN
– Toen Gerard Bus begon met zijn werk als leraar liepen ‘we’ nog rond in
wijdpijpse broeken met bloemen er op; de hippietijd naderde haar einde. Vier
decennia later ziet de wereld er heel anders uit, maar ook de enige constante
factor voor generaties aan leerlingen verdwijnt definitief. Gerard Bus neemt na
40 jaar afscheid als docent; voor de laatste keer nam hij de rapporten door met
zijn leerlingen en de komende schooljaren zal Bus er niet meer zijn om de
leerlingen tips, complimenten of een enkele vermaning te geven.
Op een van zijn laatste
werkdagen roept Bus iedere groep 7-leerling bij zich. Hij bespreekt de
rapporten en wijst de kinderen erop waar ze nog extra op moeten letten. En
iedere leerling krijgt de boodschap mee: ‘En denk erom: De helft van de
euro’van je opa en oma gaat naar mij!’ Hij lacht: ‘Veertig jaar geleden was de
meester nog de meester, maar nu is dat duidelijk anders. Ook de methodes
veranderen; ik heb wel eens gewerkt in een kleutergroep met 39 kinderen;
dat was een ervaring apart. Tegewoordig
werken de kinderen niet meer zo klassikaal, maar wordt meer uitgegaan van hun
eigen kunnen.’
Op de vraag wat voor type
meester hij was, antwoordt Bus: ‘Het is heel belangrijk dat je er bent voor de
kinderen. Je moet aanspreekbaar zijn, hen zelfvertrouwen geven en hen het
gevoel geven dat je er voor hen bent. Dan kun je ook gemakkelijker de leerstof
overdragen.’ Ook met kleine problemen konden de leerlingen bij Bus terecht,
maar soms stuurde hij hen met hun vraag naar hun ouders, bijvoorbeeld als ze
zich afvroegen of ze een communie zouden gaan doen. ‘Dat bepalen de ouders.’
Bus is zijn schoolcarriere
op de Sint Ignatiusschool begonnen en daar werkte hij negen jaar lang. Hierna
volgden 28 werkzame jaren op de Mariaschool 28 jaar en nog eens drie jaar op De
Kiem. In al die jaren heeft Bus alle vakken gegeven, inclusief gym. Met veel
plezier denkt de docent terug aan de twintig jaar dat hij huisbezoeken aflegde
bij de ouders: ‘Dan zit je informeel bij elkaar en werd het soms 02:00 uur
voordat ik thuis was. De Bokma stond vaak klaar.’
Als je diep in het hart
van Bus kijkt, had hij nog wel een paar jaar door willen gaan, maar met de
teruglopende leerlingenaantallen doet hij een stapje terug in het belang van
zijn collega’s. Woensdag 16 juli is zijn afscheidsdag en er staat heel wat te
gebeuren. Bus lacht: ‘Ik mag niet weten wat dat is. Zodra ik de klas uit kom,
wordt er om me heen druk gefluisterd.’ De jubilaris vond het fijn dat hij de
afgelopen veertig jaar zijn passie voor muziek kon overdragen aan de
leerlingen. Onlangs mocht hij nog op het carillon in het gemeentehuis spelen:
‘Dat vond ik wel heel bijzonder.’
Bus tipt aan zijn
collega’s die nog aan het begin van hun lesgevende carriere staan: ‘Kinderen
hebben de basisleerstof nodig om een keuze te kunnen maken voor hun toekomst.
Ze moeten niet belemmerd worden omdat ze in het onderwijs tekort geschoten
zijn. Ik hoop dat al mijn leerlingen zeggen dat ze een prettige tijd bij mij
hebben gehad en dat ze met de opgedane kennis verder konden.’
No comments:
Post a Comment