Guus Elkhuizen is geen standaard politicus
JOEP
DERKSEN
NIEUWKOOP
> De eerste honderd dagen van het nieuwe college van burgemeester en
wethouders zitten er op. Drie wethouders zijn de komende vier jaren dag en
nacht in de weer om het beste voor de gemeente en haar inwoners mogelijk te
maken. Maar wie zijn die wethouders; wat drijft hen en hoe staan ze in het leven? In een drieluik praten
Guus Elkhuizen, Trudy Veninga en Annette Pietersen openhartig over zichzelf. In
deel 1 is het de beurt aan Guus Elkhuizen (61).
De geboren Hagenees komt
uit een ondernemersgezin en als tiener was het zijn grote ambitie om succesvol
te worden in het zakenleven. Tien jaar lang was hij nationaal en internationaal
actief met het opzetten en uitbouwen van bedrijven. ‘Ik kwam er al snel achter
dat niets lukt, zonder dat je een weloverwogen risico neemt. Als je blijft
nadenken over de risico’s, dan kom je niet verder.’ Door zijn vele reizen en
zijn carriereambities is het er nooit van gekomen, dat hij kinderen kreeg. Hij
ervaart dat niet als een gemis: ‘Ik heb altijd internationaal willen werken en
het plaatje van een gezin met kinderen paste daar niet bij.’
Nadat hij in deze gemeente
kwam te wonen, verdiepte hij zich in de regels over de natuurwetgeving rondom
zijn woning. Op een zaterdagmiddag in 2003 kwam hij Stef Leliveld tegen, die
hem vroeg om zijn kennis over de natuurwetgeving te delen. Die toevallige
ontmoeting bij de plaatselijke supermarkt zorgde voor een drastische
verandering in het leven van Elkhuizen. ‘Ik vond de politiek heerlijk, maar
wilde wel gauw tot besluitvorming komen. Ik doe mijn stinkende best om wat
achter te laten en ik ben primair bezig voor de samenleving.’
Elkhuizen kent overigens
zijn plek en weet heel goed, dat een wethouderschap niet allesbepalend is voor
een gemeente en haar inwoners. Hij lacht: ‘Ik heb niet de illussie dat als ik
geen wethouder meer ben, de samenleving en bestuurlijk Nieuwkoop in elkaar
storten. Dat de samenleving dan denkt: `Hoe nu verder?´ In de politiek is het vrij
snel ´uit het oog uit het hart´.´ Maar de komende jaren is Elkhuizen wethouder
en zijn doel is het om samen met de inwoners verbeteringen aan te brengen. ´Ik
wil dat mensen achteraf zeggen, dat ze zoveel mogelijk samen met de wethouder
hebben bereikt.´
Hij vervolgt: ´Ik ben niet
een standaard politicus en ben iemand die vrij snel zegt hoe het in elkaar
steekt, maar ik zeg het ook als iets wel of niet goed is. Dat is in
bestuurdersland niet altijd de gewenst bestuurderstaal. Maar voor mij gaat het
meer om de inhoud dan de verpakking. Burgemeester hoef ik niet te worden: ik
ben te ongeduldig voor al die lange vergaderingen waaraan je deel moet nemen.´
Hij vervolgt: ´Het is een doelloze missie om als wereldverbeteraar in de
politiek aan de gang gaan. Je moet je richten op zaken die je voor elkaar kunt krijgen.
Pick the fights you can win.´
Elkhuizen komt pas echt
tot zijn rust bij het vissen: ´Ik houd van snoekvissen en mijn grootste snoek
was 1,21 meter. Als kind snoekte ik al in de Woerdense verlaat. De vis eet ik
niet, ik geniet meer van vlees.´ Op stille momenten denkt Elkhuizen nog wel
eens terug aan vroeger, toen het leven minder druk was. ´Dat is ouwelullenpraat
natuurlijk, maar in deze enigszins op hol geslagen maatschappij moet je zorgen
dat je niet gek wordt. Want we ´moeten´ ons druk maken over aaneenlopende
problemen. De ene week gaat het over de AOW, dan over ISIS en drie dagen later
over het WK-voetbal. Ik mis die Anton Pieckachtige wereld van vroeger wel een
beetje.´
No comments:
Post a Comment