Column

Spruitjes

‘Wil je spruitjes, of wil je witlof?’ Iedereen die ooit een kind is geweest, weet hoe het voelt als je een keuze krijgt voorgelegd, die eigenlijk geen keuze is. En zo gaat het tot nu toe (bijna) altijd bij informatiebijeenkomsten die de gemeente organiseert. Er is een plan opgesteld, bijvoorbeeld voor de ontwikkeling van een bouwproject of vernieuwing van een straat. De bewoners mogen op komen draven en vertellen wat ze wel of niet fijn vinden. Vervolgens besluit de gemeente met haar (externe) adviseurs met welke van de opmerkingen van de bewoners ook daadwerkelijk iets gedaan wordt.

Dat leidt vaak tot ontevredenheid bij de inwoners, want de gemeente heeft helemaal geen verplichting om ook maar iets te doen met het commentaar van de inwoners. Natuurlijk kan niet iedere wens van iedere Kaag & Braassemer worden ingewilligd. Maar de gemeente moet voorkomen dat de inwoners het gevoel krijgen dat die informatieavonden alleen dienen om aan een wettelijke verplichting te voldoen. ‘We hebben gecommuniceerd met de inwoners en hun mening gevraagd.’

Vorige week was er ook zo’n informatieavond voor de omwonenden van de Kerkweg. De twintig aanwezigen werd direct al duidelijk gemaakt dat het grootste deel van de plannen al rond waren. Wel mochten de Kerkweggers hun wensen aangeven. ‘Maak de straat wat breder’, was een opmerking. Maar dat kon niet. ‘Zorg voor meer parkeerplaatsen’. Dat was niet mogelijk. Door massaal een tegenstem te laten horen op het gemeenteplan om de inwoners aan de slootkant te laten parkeren, maakt dit idee nog kans om afgeschoten te worden. Maar er werd wel duidelijk dat hier wél met vertegenwoordigers van de Brede School over gesproken was, maar niet met de omwonenden zelf.

Het kan ook heel anders. In de gemeente Lisse bijvoorbeeld beginnen de plannen voor een vernieuwing van een straat met alleen een tekening van de huidige situatie. De omwonenden komen samen en praten met de ambtenaren en eventuele externe verkeersadviseurs over wat zij wel en niet willen. En die ideeën, mits ze natuurlijk bijdragen aan de verkeersveiligheid en niet bovenmatig duur zijn, worden ook daadwerkelijk uitgevoerd. Het Lisses model is wat dat betreft een goed voorbeeld van burgerparticipatie, waar deze coalitie haar mond vol van heeft.

Joep Derksen