JOEP DERKSEN
OEGSTGEEST – Ze is één
van de best verkochte schrijfsters, maar bijna niemand kent haar naam: Mayo de
Graaf (63). Na 1.500 doktersromans geschreven te hebben, debuteert de auteur nu
met haar allereerste roman ‘Moederbloed’. In dit verhaal heeft De Graaf haar
ziel en zaligheid gestopt en ze is met recht trots op het eindresultaat.
De
beeldend kunstenares heeft de afgelopen dertig jaar maar liefst 1.500 boeken
‘van het lichtere genre’ geschreven; elk boek had een oplage van 40.000 stuks,
dus zijn onder haar naam 60 miljoen boeken uitgebracht; er zijn maar weinig
schrijvers die dat ook kunnen zeggen. Maar op een gegeven moment had De Graaf
het gehad met het schrijven van deze verhaaltjes, die precies volgens een
bepaald schema geschreven moesten worden. ‘Ik voelde me geketend en wilde geen
oppervlakkige verhalen meer schrijven. Ik wist al jaren dat ik veel meer in
mijn mars had en besloot dat ik een echte roman wilde schrijven.’
Het
eindresultaat is de psychologische roman ‘Moederbloed’, dat De Graaf in de
avonduren geschreven heeft. Als basis voor haar verhaal gebruikte ze haar
ervaring als 6-jarig meisje, toen ze met haar vader in een museum kennismaakte
met de Massai; ‘Het Afrikaanse volk van die mannen die zo vreselijk hoog kunnen springen. Dat dunne onderwerstroompje
ontwikkelt zich uiteindelijk tot een volledig verhaal.’ Moederbloed gaat over
de omzwervingen van hoofdpersoon Bart, die gebukt gaat onder zijn
jeugdervaringen met een drinkende moeder. Hij probeert te ontsnappen aan zijn
moederbloed en zoekt zijn eigen ik, maar zal dat lukken?
Over
het ontstaan van de verhaallijn vertelt de auteur: ‘Honden en dromen zijn zulke
ontzettende inspiratiebronnen. Ik droom heel veel en heel gekke dingen. Als ik
wakker word, schrijf ik die dromen direct op. Dat blijken vaak puzzelstukjes te
zijn die bij elkaar horen. Ook maak ik lange wandelingen met mijn hond in de
natuur. Dat maakt mijn hoofd leeg en dan borrelen de ideeën vanzelf op. Ik ben
trotser op dit boek dan al mijn andere 1.500 boeken, want hier zit mijn eigen
ik in. Dit is zoals Mayo de Graaf is. Mensen zullen misschien denken: “Wat een
gek mens!” Maar zo ben ik nu eenmaal. Net als de hoofdpersoon heb ook ik
geworsteld met schuld, schaamte en angst.’
En
De Graaf heeft de schrijfsmaak te pakken: een volgende boek is al in de maak:
‘Ik ben al bezig met aantekeningen maken en verzamelen. Het wordt geen
autobiografisch verhaal; daar heb ik helemaal geen behoefte aan, omdat ik mijn
eigen leven wil beschermen. Ik heb een muur om me heen gebouwd en wil niet
teveel over de muur gooien. Inderdaad, ik ben wel bang om gekwetst te worden.’
Toch heeft ze geen angst voor reacties op ‘Moederbloed’: ‘Het verhaal is zó
geschreven, dat het wel reacties uit moet lokken. Als mensen er niet op
reageren, hebben ze het boek niet goed gelezen.’
No comments:
Post a Comment